Sakrament pokuty i pojednania w naszej parafii sprawowany jest zawsze w niedzielę przed lub podczas każdej Mszy Świętej oraz w I piątek miesiąca zgodnie z ogłoszeniami duszpasterskimi, a także na prośbę przed każdą Mszą Świętą.
Sakrament Pokuty i Pojednania (spowiedź) jest sakramentem, w którym Chrystus przebacza człowiekowi grzechy po chrzcie św. popełnione. On Sam przychodzi aby dotknąć grzesznika swoją łaską i przywrócić mu utracone przez grzech dziecięctwo Boże. Chrystus sprawuje ten sakrament przez osobę kapłana.
W dniu zmartwychwstania Pan Jezus przyszedł do wieczernika, gdzie przebywali uczniowie i powiedział im: „Weźmijcie Ducha Świętego, którym grzechy odpuścicie, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane”. (J. 20,21-23) Tymi słowami ustanowił sakrament pokuty czyli spowiedź.
Władzę odpuszczania grzechów Pan Jezus przekazał apostołom. Ta władza przeszła od Apostołów na biskupów i kapłanów.
W sakramencie pojednania widzimy i słyszymy kapłana, ale wierzymy, że to Jezus Chrystus ukrzyżowany i zmartwychwstały przebacza nam grzechy.
Spowiedź to radosne spotkanie z przebaczającym Chrystusem. Tam, gdzie dochodzi do pełnego miłości przebaczającego spotkania nie ma miejsca na obawę czy strach.
Aby dobrze odprawić spowiedź św. należy spełnić pięć warunków dobrej spowiedzi:
1. Rachunek sumienia – Rachunek sumienia jest to przypomnienie sobie grzechów, które popełniliśmy.
2. Żal za grzechy – Żałuje za grzechy ten, kto smuci się, że zgrzeszył, obrzydza sobie popełnione grzechy i postanawia poprawę.
3. Mocne postanowienie poprawy – Następstwem prawdziwego i szczerego żalu jest postanowienie poprawy.
4. Szczera spowiedź – W spowiedzi mówię prawdę. Kapłanowi nie wolno niczego powiedzieć, co usłyszał w konfesjonale. Obowiązuje go tajemnica spowiedzi.
Jeżeli przy spowiedzi świadomie zatajam grzech ciężki, nie otrzymuję odpuszczenia grzechów i popełniam świętokradztwo.
Jeżeli przez zapomnienie nie wyznaję grzechu ciężkiego, spowiedź taka jest ważna, a zapomniany grzech muszę wyznać przy następnej spowiedzi.
Zadośćuczynienie Panu Bogu i bliźniemu – Zadośćuczynicie bliźniemu polega na naprawieniu wyrządzonej mu krzywdy i szkody.